Skip to main content

A Winter's Hail

Winterse omstandigheden op Skye, dat is waar we voor gingen. En we hebben veel meer gekregen dan waar we op hoopten. Precies tussen Ciara en Dennis namen Ed Michels en ik de veerboot van IJmuiden naar Newcastle.

De wagen volgeladen en zelf vol zin in een foto-avontuur, kwamen we onder het genot van de eerste whisky’s al snel in de Schotse stemming. De overtocht verliep zeer rustig en eenmaal op Britse bodem was het instappen, LINKS RIJDEN en richting onze eerste stop in Glencoe National Park.

Het Schotse landschap veranderde al snel in een stormachtig poollandschap. Yes, toch nog sneeuw dit jaar! Onderweg naar Kinlochleven kregen we onverwachts al ons eerste doelwit in het vizier, toen we een willekeurig pad insloegen. De jacht was geopend en onze eerste trofee was een feit.

Een flink uit de kluiten gewassen edelhert stond even heel gewillig model. Schieten en aan de muur, maar dan wel op de manier waarop wij het graag doen. Ons wapen is onze camera. De natuur laten we de natuur.

RAWhunting at it’s best

Na onze overnachting in Kinlochleven was het: “Doei doei Glencoe National Park!”

 

Een korte stop bij Eilean Donan voor een kop koffie en dan door naar de hoofdbestemming van onze reis. Op naar het winterse Isle of Skye.

Isle of Skye – 4 Seizoenen in één uur

 

Isle of Skye staat bekend om zijn indrukwekkende landschap en veranderlijke weer. Voeg daar de stormen Dennis en Ellen aan toe en je krijgt als bonus een aantal interessante special effects, zoals een waterval die terug de klif over wordt geblazen, of volledig horizontale hagel. Dit laatste is overigens niet echt fijn, wanneer je vol in de ‘line of fire’ staat..

Een belangrijke bepalende factor voor sfeer in een landschapsfoto is het weer. Dat betekent dus veelvuldig weer Apps als YR of Windy checken en zo je moment bepalen. Maar dat heeft op Skye niet zo heel veel zin. Zeker niet in de omstandigheden die wij hadden gedurende de week dat wij er waren.

Waar je wel op kunt vertrouwen is dat het weer zal omslaan en het zijn die omslagpunten die vaak voor de mooiste omstandigheden kunnen zorgen. Dus gewoon gaan, ook al komt het met bakken uit de hemel en wordt het landschap volledig aan het zicht onttrokken. Het zal weer tevoorschijn komen. En met een beetje geluk wordt het ook nog eens mooi uitgelicht door de zon, die er doorheen breekt.

The Needle

Zo’n magisch moment beleefden we bij The Needle in de Quiraing. De Quiraing is een landschap dat is ontstaan door een grote landverschuiving. En verschuiven doet het nog steeds, tot op de dag van vandaag. De weg aan de basis moet nog ieder jaar hersteld worden. Bij flinke regenval en hevige windstoten wordt het afgeraden om de route van de Quiraing te lopen. Oeps, niet in de gaten gehad..

We zijn in alle vroegte vertrokken om van het lage ochtendlicht te kunnen profiteren. Op het moment dat we bij de Needle aankwamen zat het redelijk dicht, maar het was droog. Wel hadden we nog aardig wat te klauteren om boven de Needle uit te komen. Dit geeft je fotografisch gezien, het meest interessante zichtpunt op de rotsformatie. De manier waarop het licht binnenkwam had al potentie. Maar het zou nog mooier zijn, als we een mooi samenspel zouden krijgen van mist/wolken en de zon.

Vrijwel standaard werden we, aangekomen op de plek waar we onze compositie wel gingen vinden, getrakteerd op een stevige hagelbui. Gelukkig besloten we ook dit uit te zitten. Terugkeren via de weg waarlangs we gekomen waren was sowieso geen optie, te steil. Dus muts op, capuchon eroverheen en incasseren, wetende dat het ieder moment weer om kan slaan.

Enkele minuten later gebeurde precies waar we op hoopten. Het landschap in de verte verdween volledig in de wolken en niet veel later kwam inderdaad de zon. En dat zorgde voor de nodige magie en bij Ed en mij voor een intens geluksmoment.

Onderstaand speelde zich af in een tijdsbestek van 3 minuten.

Een van de fotografische hotspots op Isle of Skye is de Old Man of Storr.

 

Het is de bekendste rotsformatie in The Sanctuary, ontstaan door de aardverschuiving. De hike naar boven is een stevige kuitenbijter, maar het zicht vanaf het plateau is een beloning die de moeite meer dan waard is.

Aangezien ik hier al vaker had gestaan, wilde ik het gebied nog verder uitdiepen op zoek naar composities die ik nog niet eerder had gemaakt.

Op zoek naar balans in de compositie

 

Om verder de Quiraing in te kunnen, passeer je vlakbij het plateau een hek en kun je linksom hogerop in het gebied komen. Dit geeft een ander uitzicht op de Storr vanuit een hoger punt, maar persoonlijk vind ik de compositie, die hier is gemaakt, wat te zwaar aan de rechterkant.

Het licht was ontzettend mooi met de zon die weer eens door de wolken kwam piepen. Maar voor mijn gevoel ligt het zwaartepunt in de foto nadrukkelijk aan de rechterzijde. Mijn aandacht werd hier wel getrokken door de bevroren poel, lager in het landschap.

“Ed, hier wil ik straks op de terugweg nog even een stopje maken..”

Daar valt wel te spelen met lijntjes en dat is iets dat ik graag doe. Zeker met een groothoeklens . In het landschap duiken en gaan versimpelen. Op zoek gaan naar de essentie in een compositie.

Na wat verschuiven van het standpunt en de oriëntatie kwam ik uit op de compositie in portret-stand. Voor mij persoonlijk één van mijn favorietjes van de week.

Isle of Skye - Schotland - © Dion van den Boom - Fotografie
Mijn aandacht werd getrokken door de golvende vorm in deze bevroren poel.

Afkicken

De week op Skye is voorbij gevlogen. Figuurlijk en door het weer ook wat meer letterlijk. We hebben het niet voor niets gekregen. De rugzakken en de apparatuur moesten iedere avond gedroogd worden en wijzelf weer opgewarmd van een dag in de kou, regen, hagel en wind. Gelukkig hadden we daar de nodige Whisky voor. Maar meer dan eens zijn we op Skye verwend met, fotografisch gezien, heerlijke omstandigheden die je de kou en nattigheid direct doen vergeten.

Op de terugweg hebben we ons nog even de tijd gegeven om afscheid te nemen van het winterse Schotland met twee overnachting in Drymen. Een herberg met de oudste pub van Schotland. Uiteraard hadden ze daar ook weer de nodige Whisky. En in de buurt nog één locatie om af te kicken.

The Devil’s Pulpit. Een kloof door een klein stuk bos. Qua mogelijkheden waren we hier ietwat beperkt doordat er nogal wat water doorheen stroomde. Niet gek, gezien het weer van de afgelopen weken. Om je een idee te geven; we reden op de terugweg langs meren en rivieren, die buiten de oevers waren getreden, waardoor de bomen tot aan de kruinen in het water stonden.

Ed Michels, bedankt voor je gezelschap en de epische tijd, die ik met je heb mogen beleven in Schotland. Op naar meer fotografische avonturen!

Slàinte mhath!

Laat een bericht achter